هنگامی که ما در محل کار امور را به انجام می‌رسانیم، انرژی و خوشبختی مثبت را وارد زندگی شخصی خود می‌کنیم. ما از طریق کار معناداری که با ارزش‌های ما همسو باشد و از مردم و جوامع اطراف ما پشتیبانی کند، به دنبال اغنای خود هستیم. با توجه به این مطلب، در حال حاضر نیروی کار دچار یک مشکل فرسودگی اساسی است. کارمندان ساعات بیشتر را با تعطیلات کمتر یا تعطیلات کاری و بدون پاداش سپری می‌کنند. در نتیجه، آن‌ها شغل‌های بیشتری را تغییر می‌دهند، زیرا انگیزه کمتری برای وفاداری وجود دارد. در یک پژوهش تحقیقاتی با کرونوس[1]، دریافتیم که تقریبا یک سوم از این اصطکاک‌‌ها به دلیل فرسودگی شغلی است.(8)
در یک مطالعه دیگر -این مورد با استیپل[2] - متوجه شدیم که نیمی از کارمندان بعد از اتمام روز کاری استاندارد و معمول خود، کارهای اضافی را از خانه انجام می‌دهند.(9) مدیران انتظار دارند که کارمندانشان به ایمیل‌ها و تماس‌های تلفنی آن‌ها در شب، آخر هفته و برخی مواقع حتی در زمانی که آن‌ها در تعطیلات هستند، پاسخ دهند. تقریبا نیمی از کارمندان احساس می‌کنند که وقت کافی در خارج از کار ندارند تا بتوانند در فعالیت‌های شخصی شرکت کنند. متاسفانه چک‌های پرداختی آن‌ها نشان‌دهنده افزایش کلان (در میزان حقوق) براساس زمان اختصاص داده شده آن‌ها به شغل خود نیست. چیزی که امور را وخیم‌تر می‌کند، این است که در حالی که دستمزدها حتی با رشد تورم هم منطبق نیستند، سود شرکت‌ها رو به افزایش است که این باعث می‌شود بسیاری از کارکنان احساس بدرفتاری، بی ارزشی و حتی بیشتر، احساس هرز رفتن کنند.
ما همچنین از برخی از مشکلات عمده بهداشتی رنج می‌بریم که بر بهره‌وری و بهزیستی ما تأثیر می‌گذارند و بر سر راه اغنای ما قرار می‌گیرند. یکی از عوارض فرسودگی، کم خوابی است و بیش از یک سوم ما کمتر از هفت ساعت می‌خوابیم، در حالی که طبق گفته‌های بنیاد ملی خواب[3]، ما باید در شبانه‌روز حداقل هفت ساعت خواب داشته باشیم.(10) همچنین در بیش از دوسوم کارکنان اضافه وزن یا چاقی وجود دارد، چیزی که تا حدودی به وعده‌های غذایی قابل استناد است که به تنهایی می‌خوریم تا این که به وعده‌های ناهاری که با همکاران خود بیرون می‌رویم(11) و تا حدی به دلیل افزایش دلایل افزاینده فرسودگی و استرس و دلایل ناشی از آن است، که اغلب منجر به پرخوری می‌شود. در حقیقت، وقتی از هزاران کارمند خواستیم که بزرگ‌ترین مانع عملکرد کاری خود را ذکر کنند، نیمی از آن‌ها از استرس یاد کردند.(12) هنگام اضطراب و استرس، انجام صحیح کار و سالم بودن دشوار است، و مانعی بر سر راه پروژه‌هایی است که باید انجام دهید.
سلامت روان همچنین بر سلامتی و خوشبختی ما تأثیر می‌گذارد. حدود 20 درصد از کارمندان از بیماری روانی رنج می‌برند و مصرف داروهای ضد افسردگی در طی ده سال گذشته 400 درصد افزایش یافته است.(13) از آنجا که کارمندان درآمد بیشتری کسب نمی‌کنند، پس‌انداز کمتری دارند و همین امر باعث می‌شود که استرس بیشتری داشته باشند. یک سوم کارمندان در تامین هزینه‌های خانه مشکل دارند و از 50 درصد کسانی که در کارت اعتباری خود تعادل دارند، یک چهارم هر ماه در پرداخت حداقل هزینه‌ها مشکل دارند.(14) سرانجام، کارمندان احساس انزوا بیشتری می‌کنند، زیرا اغلب روابط عمیقی با هم تیمی‌های خود ایجاد نمی‌کنند و هنگامی که مشاغل را تغییر می‌دهند، حتی این اتصالات از بین می‌روند که منجر به فرهنگ‌های سازمانی ضعیف‌تر می‌شود. برای این کتاب، فیوچر وورک‌پِلیس با ویرجین پالس در مطالعه جهانی اتصال به کار، 2،052 کارمند و مدیر از ده کشور همکاری کرد.(15) سی و نه درصد از شرکت‌کنندگان ما گفتند که آن‌ها "گاهی"، "اغلب"، یا "همیشه" در محل کار احساس تنهایی می‌کنند. جای تعجب نیست که نسل‌های جوان – آن‌هایی که به احتمال زیاد برای برقراری ارتباط با همکاران خود به فن‌آوری متکی هستند - نسبت به نسل‌های قدیمی تنهاتر بودند (45 درصد از ژن Z (نسل زد یا نسل اینترنت) در مقابل 36 درصد ژن ایکس و 29 درصد از کودک نسل انفجار[4] (یا بیبی‌بومرها)).
[1] Kronos
[2] Staples
[3] National Sleep Foundation
[4] baby boomers
تحقیق و توسعه شرکت BRS
تهران سعادت آباد خیابان سپیدار پلاک ۱۰
تلفن : ۰۲۱۲۶۷۶۱۲۸۱
www.BRSMENA.com
www.BRS.ir
#ایزو #استاندارد #مدیریت #ممیزی #مشاوره #سیستم_کیفیت #ایزو۹۰۰۱ #ایزو۲۲۰۰۰ #ایزو۴۵۰۰۱ #ایزو۱۴۰۰۱#استاندارد
ممیزی، شرکت ایزو، شرکت معتبر استاندارد، اداره استاندارد ، شرکت استاندارد ، شرکت معتبر ایزو، شرکت بیکران ، صدور گواهینامه ، ایزو 22000 ، ایزو 45001 ، ایزو 14001 ، ایزو 9001 ، صدور از مرجع ناسی ، صدور گواهینامه معتبر، منابع انسانی ، سرمایه انسانی ، نیروی انسانی
منبع :https://brs.ir/node/100
فن‌آوری باعث تنهایی می‌شود. من یک کارآفرین درون‌گرا هستم که گاهی اوقات وقت زیادی را در خانه خود سپری میکنم و وقت کافی برای تعامل با دیگران ندارم. همچنین اغلب فکر کرده‌ام که انزوا و تنهایی فرصتی برای شارژ مجدد به من می‌دهد، بعلاوه متوجه شدهام که وقتی وقت زیادی را به تنهایی می‌گذرانم، نه تنها تنها می‌شوم، بلکه دفعات بعد که در کنار دیگران هستم احساس میکنم که تا حدودی بی دست و پا شدهام و سخنان من گیرا نیستند. این‌ها تنها علائم من هستند. بسیاری از محققان تأثیرات انزوا را در ذهن ما، توانایی‌های شناختی و سلامتی ما مطالعه کرده‌اند. روانشناس بالینی یان رابینز[1] دریافت که افرادی که به مدت چهل و هشت ساعت در اتاق‌های عایق صوتی در یک پناهگاه هسته‌‌ای سابق منزوی شده بودند، از اضطراب و پارانویا[2] رنج می‌بردند و عملکرد کلی ذهنی آن‌ها بدتر شده است.(2) روانشناس اجتماعی، کِرِگ هانی[3] زندانی‌هایی را که زمان‌هایی را جدا از دیگر زندانیان در واحد مسکونی امنیتی با حداکثر امنیت زندان در خلیج پلیکان[4] گذرانده بودند، مورد مطالعه قرار داد و مشاهده نمود که تقریبا همه آن‌ها از اضطراب، عصبی بودن و آسیب روانی رنج می‌بردند.(3) همچنین، بسیاری از مطالعات به انزوای اجتماعی و عدم وجود دوستان صمیمی به عنوان یک ریسک عمده برای سلامتی افراد مسن اشاره می‌کنند.
در حالی که ممکن است شما (خوشبختانه) نتوانید زندگی در انزوا و تنهایی را شرح دهید، همه ما در یک زمان یا در زمان متفاوتی احساس انزوا و تنهایی کرده‌ایم. و این همان طور که ما زمان دیدار چهره به چهره را با فیس‌تایم و برنامه‌های دیگر جایگزین می‌کنیم، بیشتر و رایج‌تر می‌شود.
فن‌آوری - بویژه رسانه‌های اجتماعی - حتی بیشتر ما را تنها و منزوی می‌کند. یک مطالعه روی 1787 جوان توسط روانشناسان دانشگاه پیتسبورگ[5] نشان داد که تنها دو ساعت استفاده از رسانه‌های اجتماعی در روز ریسک انزوای اجتماعی را دو برابر می‌کند.(4) محققان دانشگاه هوستون[6] کاربران فیسبوک را مورد مطالعه قرار دادند، و بررسی کردند که تا چه اندازه احتمال دارد که خود را با دیگران مقایسه کنند، چه احساسی نسبت به پست‌های افراد دیگر دارند و آیا در هنگام مرور (صفحات) علائم افسردگی را تجربه می‌کنند. آن‌ها دریافتند که هرچه افراد در فیس بوک فعال‌تر باشند، افسرده‌تر می‌شوند.(5)
هیچ کس دقیقا نمی‌داند که چرا بین استفاده از رسانه‌های اجتماعی و افسردگی ارتباط وجود دارد، اما من یک نظریه دارم. وقتی وارد فیس بوک می‌شویم و بروزرسانی‌های دوستان خود را بررسی می‌کنیم، در سطح و به ظاهر ممکن است دستاوردهای آن‌ها را تحسین کنیم یا از نوزادان جدیدشان هیجان زده شویم، اما در عمق و در درون، ما احساس عدم کفایت می‌کنیم. دلیلش این است که دستاوردهای خودمان دیگر کافی نیستند. اکنون ما نیاز به پیشی گرفتن از دیگران و نشان دادن موفقیت‌های خود - یکی شدن با دیگران در روند کار در رسانه‌های اجتماعی- داریم. در حالت آنلاین، ما به بهترین نسخه‌های روابط عمومی خودمان تبدیل شده‌ایم، اما من به این باور رسیده‌ام که هرچه تصاویر کودکان بیشتر به اشتراک گذاشته شود، ناخوشایند‌تر هستند. آن‌ها از کودک برای پوشش دادن مواردی که در مشاغل یا ازدواج خود دارند، استفاده می‌کنند. ممکن است دوستانی داشته باشید که این کار را انجام می‌دهند یا ممکن است خودتان مقصر باشید. یک مطالعه جدید نشان داد که تنها 6 درصد از جوانان به دلیل نیاز به تحت تاثیر قرار دادن دیگران، تصویری کاملا واقعی از زندگی خود در رسانه‌های اجتماعی دارند.(6) اگرچه برخی رقابت‌های سالم نیز وجود دارد، اما شبکه‌های اجتماعی عمیق‌ترین ناامنی‌های ما را در مورد ارزش خود ما تقویت کرده‌اند. هرچه خوراکهای رسانه‌های اجتماعی خود را بررسی کنیم، زندگی خود را با دیگران مقایسه می‌کنیم. ما احساس می‌کنیم که هرگز نمی‌توانیم برابر باشیم و ما نمی‌توانیم سهم کاری منحصر به فرد خود را تحقق بخشیم.
رسانه‌های اجتماعی به سلامتی ما آسیب می‌رسانند
استفاده از رسانه‌های اجتماعی و فن‌آوری همچنین با سایر نتایج منفی همراه است. گالوپ با بیش از پنج هزار نفر مصاحبه کرد تا ارتباط بین فعالیت فیسبوک و فعالیت‌های اجتماعی در دنیای واقعی را بررسی کند و دریافت که استفاده از فیس بوک با سلامتی منفی همراه است.(7) اکنون فکر نکنید من اشتباه میکنم؛ حتی اگر من فیس بوک و سایر سیستم عامل‌های رسانه‌های اجتماعی را مثال می‌زنم، اما من همچنان هوادار بزرگ آن‌ها هستم. حرف من این است که قرار بود این شبکه‌ها ما را به هم نزدیک کنند، اما علاوه بر این که ما را منزوی و مأیوس می‌کنند، آن‌ها بر سلامتی ما نیز تأثیر منفی گذاشته‌‌اند و دیدگاه ما را که در مورد این که یک حرفه و زندگی معنادار چه می‌تواند باشد، تغییر داده‌‌اند.
این امر نکته‌ای را به ذهن متبادر می‌کند که من در طول کتاب آن را توضیح خواهم داد: هرچه فن‌آوری در زندگی شخصی و کاری ما فراگیرتر می‌شود، مهارت‌های بین فردی اهمیت بیشتری پیدا می‌کنند. دان کِلام[7]، مدیر بازاریابی استعدادها و روابط فارغ التحصیلان در نیلسن[8] می‌گوید: "انجام کسب و کار کاملا مبتنی بر روابط است و مهارت‌های ایجاد رابطه هرگز بصورت خودکار انجام نمی‌شوند. مواردی مانند مهارت گوش دادن، همدلی، حل اختلاف و پیگیری مهم‌تر از همیشه خواهند بود. فن‌آوری و سیستم عامل‌های شبکه‌های اجتماعی راه‌های جدیدی را برای ایجاد روابط و حفظ روابط فراهم می‌آوریم، اما واقعا ایجاد یک ارتباط قابل اعتماد با کسی شامل ارتباطات 1:1 است".
اندرو میله[9]، مدیر توسعه در هتل‌ها و استراحتگاه‌های چهار فصل[10]، معتقد است که این ممکن است یک چالش دشوار برای متخصصان جوان باشد. "در حالی که فن‌آوری به عنوان واسطه‌‌ای برای تعامل اجتماعی توانسته است افراد را از مسافت‌های دور به هم متصل کند، اما در طولانی مدت می‌تواند برعکس شود. از نظر رفتاری، نسل‌هایی که از کودکی با فن‌آوری پرورش یافته‌اند، ممکن است جریان مشارکت و تمرکز در آن‌ها دشوارتر شکل گیرد. کسانی که دارای توجه و تمرکز بیشتری هستند، و کسانی که توانایی تولید ایده‌ها را دارند، به احتمال زیاد بیشتر مورد نظر کارفرمایان آینده هستند".
افرادی که شما بطور مرتب با آن‌ها در تعامل هستید، بر رفاه، خوشبختی و تحقق امور شما تأثیر می‌گذارند. وقتی اتصالات عاطفی را با اتصالات دیجیتال جایگزین می‌کنید، احساس حاضر بودن و احساس زنده بودن را از دست می‌دهید. هر بار که تصمیم به ارسال یک پیام به جای برداشتن تلفن خود یا کمی پیاده‌روی به سمت دفتر خود می‌گیرید، شما فرصتی برای ارتباط با هم تیمی‌های خود در سطح عمیق‌تر را از دست می‌دهید. به جای این که اجازه دهید فن‌آوری عصای شما باشد، بگذارید راهی برای تعامل، شادی و معنای بیشتر باشد.
[1] Ian Robbins
[2] Paranoia
[3] Craig Haney
[4] Pelican Bay
[5] Pittsburgh
[6] Houston
[7] Dan Klamm
[8] Nielsen
[9] Andrew Miele
[10] Four Seasons Hotels and Resorts
تحقیق و توسعه شرکت BRS
تهران سعادت آباد خیابان سپیدار پلاک ۱۰
تلفن : ۰۲۱۲۶۷۶۱۲۸۱
www.BRSMENA.com
www.BRS.ir
#ایزو #استاندارد #مدیریت #ممیزی #مشاوره #سیستم_کیفیت #ایزو۹۰۰۱ #ایزو۲۲۰۰۰ #ایزو۴۵۰۰۱ #ایزو۱۴۰۰۱#استاندارد کتاب بازگشت به انسان ، بازگشت به انسان ، سرمایه انسانی ، منابع انسانی ، استاندارد ، کارکنان ، مدیریت ، امور اداری ، افسردگی ، رسانه اجتماعی
منبع :https://brs.ir/node/90
فن‌آوری باعث تنهایی می‌شود. من یک کارآفرین درون‌گرا هستم که گاهی اوقات وقت زیادی را در خانه خود سپری میکنم و وقت کافی برای تعامل با دیگران ندارم. همچنین اغلب فکر کرده‌ام که انزوا و تنهایی فرصتی برای شارژ مجدد به من می‌دهد، بعلاوه متوجه شدهام که وقتی وقت زیادی را به تنهایی می‌گذرانم، نه تنها تنها می‌شوم، بلکه دفعات بعد که در کنار دیگران هستم احساس میکنم که تا حدودی بی دست و پا شدهام و سخنان من گیرا نیستند. این‌ها تنها علائم من هستند. بسیاری از محققان تأثیرات انزوا را در ذهن ما، توانایی‌های شناختی و سلامتی ما مطالعه کرده‌اند. روانشناس بالینی یان رابینز[1] دریافت که افرادی که به مدت چهل و هشت ساعت در اتاق‌های عایق صوتی در یک پناهگاه هسته‌‌ای سابق منزوی شده بودند، از اضطراب و پارانویا[2] رنج می‌بردند و عملکرد کلی ذهنی آن‌ها بدتر شده است.(2) روانشناس اجتماعی، کِرِگ هانی[3] زندانی‌هایی را که زمان‌هایی را جدا از دیگر زندانیان در واحد مسکونی امنیتی با حداکثر امنیت زندان در خلیج پلیکان[4] گذرانده بودند، مورد مطالعه قرار داد و مشاهده نمود که تقریبا همه آن‌ها از اضطراب، عصبی بودن و آسیب روانی رنج می‌بردند.(3) همچنین، بسیاری از مطالعات به انزوای اجتماعی و عدم وجود دوستان صمیمی به عنوان یک ریسک عمده برای سلامتی افراد مسن اشاره می‌کنند.
در حالی که ممکن است شما (خوشبختانه) نتوانید زندگی در انزوا و تنهایی را شرح دهید، همه ما در یک زمان یا در زمان متفاوتی احساس انزوا و تنهایی کرده‌ایم. و این همان طور که ما زمان دیدار چهره به چهره را با فیس‌تایم و برنامه‌های دیگر جایگزین می‌کنیم، بیشتر و رایج‌تر می‌شود.
فن‌آوری - بویژه رسانه‌های اجتماعی - حتی بیشتر ما را تنها و منزوی می‌کند. یک مطالعه روی 1787 جوان توسط روانشناسان دانشگاه پیتسبورگ[5] نشان داد که تنها دو ساعت استفاده از رسانه‌های اجتماعی در روز ریسک انزوای اجتماعی را دو برابر می‌کند.(4) محققان دانشگاه هوستون[6] کاربران فیسبوک را مورد مطالعه قرار دادند، و بررسی کردند که تا چه اندازه احتمال دارد که خود را با دیگران مقایسه کنند، چه احساسی نسبت به پست‌های افراد دیگر دارند و آیا در هنگام مرور (صفحات) علائم افسردگی را تجربه می‌کنند. آن‌ها دریافتند که هرچه افراد در فیس بوک فعال‌تر باشند، افسرده‌تر می‌شوند.(5)
هیچ کس دقیقا نمی‌داند که چرا بین استفاده از رسانه‌های اجتماعی و افسردگی ارتباط وجود دارد، اما من یک نظریه دارم. وقتی وارد فیس بوک می‌شویم و بروزرسانی‌های دوستان خود را بررسی می‌کنیم، در سطح و به ظاهر ممکن است دستاوردهای آن‌ها را تحسین کنیم یا از نوزادان جدیدشان هیجان زده شویم، اما در عمق و در درون، ما احساس عدم کفایت می‌کنیم. دلیلش این است که دستاوردهای خودمان دیگر کافی نیستند. اکنون ما نیاز به پیشی گرفتن از دیگران و نشان دادن موفقیت‌های خود - یکی شدن با دیگران در روند کار در رسانه‌های اجتماعی- داریم. در حالت آنلاین، ما به بهترین نسخه‌های روابط عمومی خودمان تبدیل شده‌ایم، اما من به این باور رسیده‌ام که هرچه تصاویر کودکان بیشتر به اشتراک گذاشته شود، ناخوشایند‌تر هستند. آن‌ها از کودک برای پوشش دادن مواردی که در مشاغل یا ازدواج خود دارند، استفاده می‌کنند. ممکن است دوستانی داشته باشید که این کار را انجام می‌دهند یا ممکن است خودتان مقصر باشید. یک مطالعه جدید نشان داد که تنها 6 درصد از جوانان به دلیل نیاز به تحت تاثیر قرار دادن دیگران، تصویری کاملا واقعی از زندگی خود در رسانه‌های اجتماعی دارند.(6) اگرچه برخی رقابت‌های سالم نیز وجود دارد، اما شبکه‌های اجتماعی عمیق‌ترین ناامنی‌های ما را در مورد ارزش خود ما تقویت کرده‌اند. هرچه خوراکهای رسانه‌های اجتماعی خود را بررسی کنیم، زندگی خود را با دیگران مقایسه می‌کنیم. ما احساس می‌کنیم که هرگز نمی‌توانیم برابر باشیم و ما نمی‌توانیم سهم کاری منحصر به فرد خود را تحقق بخشیم.
رسانه‌های اجتماعی به سلامتی ما آسیب می‌رسانند
استفاده از رسانه‌های اجتماعی و فن‌آوری همچنین با سایر نتایج منفی همراه است. گالوپ با بیش از پنج هزار نفر مصاحبه کرد تا ارتباط بین فعالیت فیسبوک و فعالیت‌های اجتماعی در دنیای واقعی را بررسی کند و دریافت که استفاده از فیس بوک با سلامتی منفی همراه است.(7) اکنون فکر نکنید من اشتباه میکنم؛ حتی اگر من فیس بوک و سایر سیستم عامل‌های رسانه‌های اجتماعی را مثال می‌زنم، اما من همچنان هوادار بزرگ آن‌ها هستم. حرف من این است که قرار بود این شبکه‌ها ما را به هم نزدیک کنند، اما علاوه بر این که ما را منزوی و مأیوس می‌کنند، آن‌ها بر سلامتی ما نیز تأثیر منفی گذاشته‌‌اند و دیدگاه ما را که در مورد این که یک حرفه و زندگی معنادار چه می‌تواند باشد، تغییر داده‌‌اند.
این امر نکته‌ای را به ذهن متبادر می‌کند که من در طول کتاب آن را توضیح خواهم داد: هرچه فن‌آوری در زندگی شخصی و کاری ما فراگیرتر می‌شود، مهارت‌های بین فردی اهمیت بیشتری پیدا می‌کنند. دان کِلام[7]، مدیر بازاریابی استعدادها و روابط فارغ التحصیلان در نیلسن[8] می‌گوید: "انجام کسب و کار کاملا مبتنی بر روابط است و مهارت‌های ایجاد رابطه هرگز بصورت خودکار انجام نمی‌شوند. مواردی مانند مهارت گوش دادن، همدلی، حل اختلاف و پیگیری مهم‌تر از همیشه خواهند بود. فن‌آوری و سیستم عامل‌های شبکه‌های اجتماعی راه‌های جدیدی را برای ایجاد روابط و حفظ روابط فراهم می‌آوریم، اما واقعا ایجاد یک ارتباط قابل اعتماد با کسی شامل ارتباطات 1:1 است".
اندرو میله[9]، مدیر توسعه در هتل‌ها و استراحتگاه‌های چهار فصل[10]، معتقد است که این ممکن است یک چالش دشوار برای متخصصان جوان باشد. "در حالی که فن‌آوری به عنوان واسطه‌‌ای برای تعامل اجتماعی توانسته است افراد را از مسافت‌های دور به هم متصل کند، اما در طولانی مدت می‌تواند برعکس شود. از نظر رفتاری، نسل‌هایی که از کودکی با فن‌آوری پرورش یافته‌اند، ممکن است جریان مشارکت و تمرکز در آن‌ها دشوارتر شکل گیرد. کسانی که دارای توجه و تمرکز بیشتری هستند، و کسانی که توانایی تولید ایده‌ها را دارند، به احتمال زیاد بیشتر مورد نظر کارفرمایان آینده هستند".
افرادی که شما بطور مرتب با آن‌ها در تعامل هستید، بر رفاه، خوشبختی و تحقق امور شما تأثیر می‌گذارند. وقتی اتصالات عاطفی را با اتصالات دیجیتال جایگزین می‌کنید، احساس حاضر بودن و احساس زنده بودن را از دست می‌دهید. هر بار که تصمیم به ارسال یک پیام به جای برداشتن تلفن خود یا کمی پیاده‌روی به سمت دفتر خود می‌گیرید، شما فرصتی برای ارتباط با هم تیمی‌های خود در سطح عمیق‌تر را از دست می‌دهید. به جای این که اجازه دهید فن‌آوری عصای شما باشد، بگذارید راهی برای تعامل، شادی و معنای بیشتر باشد.
[1] Ian Robbins
[2] Paranoia
[3] Craig Haney
[4] Pelican Bay
[5] Pittsburgh
[6] Houston
[7] Dan Klamm
[8] Nielsen
[9] Andrew Miele
[10] Four Seasons Hotels and Resorts
تحقیق و توسعه شرکت BRS
تهران سعادت آباد خیابان سپیدار پلاک ۱۰
تلفن : ۰۲۱۲۶۷۶۱۲۸۱
www.BRSMENA.com
www.BRS.ir
#ایزو #استاندارد #مدیریت #ممیزی #مشاوره #سیستم_کیفیت #ایزو۹۰۰۱ #ایزو۲۲۰۰۰ #ایزو۴۵۰۰۱ #ایزو۱۴۰۰۱#استاندارد کتاب بازگشت به انسان ، بازگشت به انسان ، سرمایه انسانی ، منابع انسانی ، استاندارد ، کارکنان ، مدیریت ، امور اداری ، افسردگی ، رسانه اجتماعی
منبع :https://brs.ir/node/90