نوآوری، پویایی و رشد اقتصادی

نوآوری برای تکرار روشی جدید یا محصول جدید است که در جایی در جهان به عمل جدیدی تبدیل می‌شود.(1) عمل جدید قبل از آنکه گسترش یابد ممکن است تنها در یک ملت یا در یک جامعه که در میان ملت‌ها گذر می‌کند، رخ دهد. هر نوآوری شامل ابداع چیزهای جدید (مفهوم و توسعه آن) و اتخاذ ایده‌ها و روش‌ها است. بنابراین نوآوری‌ها به سیستم وابسته هستند. مردم و شرکت‌های نوآورانه تنها شروع کننده هستند. برای داشتن چشم‌انداز خوب برای نوآوری‌ها، جامعه نیازمند افرادی با تخصص و تجربه است تا به خوبی تصمیم بگیرند که برای توسعه چیز جدید چه تلاش‌هایی باید انجام شود؛ آیا پروژه پیشنهادی ارزش سرمایه‌گذاری دارد؟ و اینکه آیا وقتی یک محصول یا روش جدید ایجاد شده، ارزش آزمودن دارد یا خیر.

تا دهه‌های اخیر پیشنهاد شده بود که سیستم نوآوری، اقتصاد ملی[1] باشد. برای نوآوری، دولت مجبور بود که توسعه و همچنین اقتباس[2] خود را انجام دهد. اما در اقتصاد جهانی، که در آن اقتصادهای ملی برای تحولات خارجی هستند، توسعه می‌تواند در یک کشور و اتخاذ در دیگر کشورها صورت پذیرد. پس اگر نوآوری (مشترک یا دست تنها) توسط کشور دیگری اتخاذ گردد، این اتخاذ (از منظر جهانی) به عنوان نوآوری در نظر گرفته نمی‌شود. با اینحال انتخاب محصولات خارجی که چشم‌انداز خوبی از لحاظ پذیرش در خانه دارند، ممکن است هم‌اندازه با انتخاب میان مفاهیم جدید برای توسعه، به بینش بالایی نیاز داشته باشد. تمایز بین نوآوری و تقلید اساسی است، اما خط بین این دو ممکن است فازی[3] باشد.

همچنین ما باید مفهوم پویایی اقتصادی را درک کنیم. این امر ترکیبی از مجموعه عمیق نیروها و امکانات در پس نوآوری است: برانگیختن برای تغییر چیزها، استعداد برای آن، پذیرش چیزهای جدید و همچنین نهادهای توانمند. بنابراین پویایی (همانطور که در اینجا مورد استفاده قرار می‌گیرد) صرف نظر از شرایط فعلی و موانع، تمایل و توانایی برای نوآوری است. این امر در مقابل آنچه قرار دارد که اغلب جنبش[4] نامیده می‌شود: هشیاری برای فرصت‌ها، آمادگی برای عمل و اشتیاق به "انجام آن" (همانطور که شومپِتِر می‌گوید). پویایی حجم طبیعی نوآوری را تعیین می‌کند. دیگر تعیین کننده‌ها مانند شرایط بازار ممکن است نتایج را تغییر دهند. خشکی ایده‌های جدید و یا تراوش آنها نیز می‌تواند وجود داشته باشد، درست همانطور که آهنگسازی ممکن است معنایی خشک یا پربار داشته باشد. بنابراین سرعت پیشرفت نوآوری واقعی ممکن است بدون تغییر در پویایی براساس تمایل طبیعی به نوآوری تغییر کند. در اروپای پس از جنگ در دهه 1960، نوآوری ظهور می‌کند، برای مثال لباس شنای زنانه[5]، نوول وایگه[6] و بیتلز[7]. گرچه تا سال 1980، با افزایش ثروت در برابر سطح قدیمی آن نسبت به درآمد، نوآوری به عقب افتاد. آشکار شد که پویایی اروپا نسبت به سطح سالم آن در سال‌های میان دو جنگ حتی به صورت جزئی بهبود نیافته است، هرچند که تنها با شواهد پایه شفاف شده است.

یکی از راه‌های اندازه‌گیری پویایی این است که نیروها و تسهیلات ذکر شده (ورودی‌های تولید کننده پویایی) را ارزیابی کنیم. رویکرد دیگر ارزیابی اندازه خروجی برآورد شده آن است: متوسط سالانه حجم نوآوری در سال‌های اخیر (رشد کل تولید ناخالص داخلی قابل استناد به رشد سرمایه و نیروی کار نیست) پس از هزینه مجاز برای شرایط غیرمعمول بازار و پس از کسر «نوآوری‌های نادرست» که از کشورهای دیگر کپی شده است. درآمد متوسط دهه‌ای که توسط آنها در روند نوآوری بدست آمده (اگر بتوانیم آنرا نظاره کنیم)، اندازه خام این "خروجی" خواهد بود. یا می‌توانیم بسیاری از مجراهای شواهد ضمنی را اندازه‌گیری کنیم: تشکیل شرکت جدید، گردش مالی کارکنان، گردش مالی 20 شرکت بزرگ، گردش مالی فروشگاه‌های خرده فروشی و میانگین عمر کد جهانی محصول.

نرخ رشد اقتصادی کشور یک شاخص سودمندی از پویایی نیست. در اقتصاد جهانی که توسط یک یا چند اقتصاد با پویایی بالا پیش برده می‌شود، ممکن است اقتصادی با کم و یا حتی بدون پویایی بطور منظم از نرخ رشد مشابهی با اقتصادهای مدرن بلندپروازانه (نرخ رشد بهره‌وری، دستمزد واقعی و سایر شاخص‌های اقتصادی) بهره‌مند باشد. این اقتصاد تا حدی بواسطه تجارت براساس بلندپروازی‌ها، لیکن عمدتا به اندازه کافی پویان به تقلید از اتخاذهای محصولات اصلی در اقتصادهای مدرن، به سرعت رشد می‌کند. ایتالیا مثال خوبی را ارائه می‌دهد: از سال 1890 تا 1913، خروجی به ازای هر نفرساعت با نرخ مشابهی در آمریکا رشد یافت که 43 درصد کمتر بود و در جدول اتحادیه (رتبه‌بندی کشورها با سطوح نسبی بهره‌وری آنها (برای مثال، خروجی هر ساعت کار) و دستمزد واقعی)، نه چیزی بدست آمده و نه چیزی از دست رفته بود، لیکن هیچ یک از مورخان اقتصادی اشاره نمی‌کنند که اقتصاد ایتالیا بویژه در سطح آمریکایی، بسیار پویا است.

ممکن است اقتصادی با پویایی کم نسبت به اقتصاد مدرن با پویایی بالا برای مدتی نرخ رشد سریع‌تری را نشان دهد. ارزیابی گذرا از نرخ رشد می‌تواند منجر به تغییر ساختاری در اقتصاد شود، مانند افزایش در جنبش یا افزایش در پویایی از کم به بیشتر. در حالیکه اقتصاد به جایگاه بالاتری در جدول‌های اتحادیه جابجا شده است ("رسیدن" جزئی به اقتصادهای مدرن)، در نرخ عادی، جهانی و همچنین گذرایی رشد می‌کند و همچنان با نزدیک شدن به مقصد به تدریج ضعیف می‌شود. اما حتی نرخ رشدی که بالاترین جهان است نباید اظهار کند که اقتصاد عینا به پویایی بالایی (بویژه بالاترین) دست یافته است. سوئد مثال خوبی را ارائه می‌دهد. سوئد جام جهانی را برای رشد نرخ قهرمانی بهره‌وری از سال 1890 تا 1913 برگزار کرد. قایقرانی شرکت‌های جدید آغاز می‌شود، تعدادی از آنها با شرایط نامساعد کنار می‌آیند و معروف می‌شوند. اما به نظر نمی‌آید که پویایی بالایی از آمریکا یا برای مثال آلمان بدست آمده باشد. در دهه‌های بعد، نرخ رشد آن پایین‌تر از آمریکا قرار گرفت و هیچ شرکت جدیدی در ده تای اول بورس سهام بعد از سال 1922 حتی تا امروز ثبت نشده است. رشد زیاد ژاپن از سال 1950 تا 1990 نمونه دیگری است. ناظران بسیاری متوجه پویایی بالا شدند، اما این جریان رشد منعکس کننده ظهور مدرنیته مطابق با آخرین پیشرفت‌های علمی در سراسر ژاپن نبود (چنین تحولاتی رخ نداده بود)، بلکه فرصتی برای واردات یا تقلید از شیوه‌هایی بود که در طول دهه‌ها توسط اقتصادهای مدرن پیشگام بوده است. رشد رکورد جهانی در چین از سال 1978 آخرین نمونه است: در حالیکه جهان پویایی رده جهانی را می‌بیند، چینی‌ها درمورد چگونگی دستیابی به پویایی برای نوآوری بومی بحث می‌کنند، بدون اینکه برای ادامه سریع رشد خود سخت تلاش کنند.

بنابراین "پویایی"[8] ملت کلمه‌ای جدید برای رشد بهره‌وری ملت نیست. اگر مابقی جهان دارای پویایی باشد آنگاه پویایی ملت برای رشد آن ضروری نیست و جنبش کافی است؛ علاوه براین اگر ملت آنقدر کوچک باشد که پویایی آن نتواند به جایی برسد جنبش نیز کافی نیست. پویایی بیش از یک بخش قابل ارزیابی جهان بجز موارد بدشانسی، منجر به رشد جهانی می‌شود. امروزه همانند قرن نوزدهم، اقتصادهای مدرن با پویایی بالا، موتورهای رشد اقتصاد جهانی هستند.

بنابراین، هرچند نرخ رشد بهره‌وری در اقتصادی (خروجی به ازای هر نفرساعت) بیش از یک ماه یا حتی یک سال هیچ شاخصی از پویایی آن نیست، لیکن ممکن است فکر کنیم که سطح بهره‌وری آن نسبت به سطوح خارج از کشور، یک شاخص است. درست است که با استثنائات اندکی، اگر هر کدام از اقتصادهایی با سطوح بهره‌وری در سطح بالا یا بسیار نزدیک به سطح بالا، این موقعیت مدیون سطح بالای پویایی هستند. در عین حال ممکن است موقعیت پایین سطح بهره‌وری کشور منعکس کننده پویایی کم یا جنبش کم یا هر دو باشد. بنابراین سطح نسبی بهره‌وری، شاخصی کاملا امنی از پویایی اقتصادی نیست.

برای ارزیابی عمیق‌تر پویایی اقتصادی، باید مورد بررسی قرار دهیم تا ببینیم که در ساختار اقتصادی چه چیزی وجود دارد که ممکن است به شدت پویایی را تقویت کند یا مانع آن شود.

[1] national economy

[2] adoption

[3] fuzzy

[4] vibrancy

[5] bikini

[6] Nouvelle Vague

[7] Beatles

استاندارد ، اقتصاد ، مدیریت ، سیستم ، شرکت ایزو ، ممیزی ، شرکت BRS

[8] dynamism

منبع اصلی: https://brs.ir/node/213

سیستم ، استاندارد ، مدیریت ، مدیریت کیفیت ، ممیزی ایزو ، شرکت استاندارد ، مرکز ملی تایید صلاحیت ، شرکت BRS ، اداره استاندارد، کرونا، COVID19

مرجع ثبت و صدور گواهینامه های ایزو BRS

تهران سعادت آباد خیابان سپیدار پلاک ۱۰

تلفن : [phone]

www.BRSMENA.com

www.BRS.ir

#ایزو #استاندارد #مدیریت #ممیزی #مشاوره #سیستم_کیفیت #ایزو۹۰۰۱ #ایزو۲۲۰۰۰ #ایزو۴۵۰۰۱ #ایزو۱۴۰۰۱#استاندارد

نوآوری اجتماعی و بنگاه اجتماعی (چکیده ای از مقاله پژوهشی)

نوآوری اجتماعی (SI) به عنوان راهی جدید برای پرداختن به نیازهای پیچیده اجتماعی، ارائه می‌شود. علاقه به نوآوری اجتماعی تا حدی شدت گرفته­است که از آن، به عنوان یک جذابیت جهانی نام برده می‌شود (راجرز، ۲۰۰۸). سازمان­های موجود در بخش دولتی، خصوصی، غیردولتی و کارآفرینی، پول و دیگر منابع را به تقویت رشد نوآوری اجتماعی و سرمایه­گذاری­های مرتبط، مثل بنگاه­های اجتماعی، اختصاص می­دهند (مثل: شرکت خدمات ملی و اجتماعی، ۲۰۱۶؛ کمیسیون اروپا،۲۰۱۶؛ دولت کانادا، ۲۰۱۴؛ بنیاد خانوادگی جی. دبلیو. مک­کانل، ۲۰۱۷). در نتیجه، این عرصه به حوزه مهم عمل ارزیابان تبدیل می‌شود.

انجام پژوهش­ در مورد نوآوری اجتماعی و بنگاه­های اجتماعی، روندی رو به رشد دارد، از جمله در ارتباط با ارزیابی. تحقیقات گذشته. این پزوهش­ها، توصیف­کننده کاربرد طیف متنوعی از انواع رویکردهای نوآورانه در این حوزه جدید می­باشند (آنتادزه و وستلی، ۲۰۱۲؛ تپسی، ۲۰۱۴؛ پتون، مک کگ و وهیپیهانا، ۲۰۱۵؛ پریسکیل و بیر، ۲۰۱۲). ظاهراً تقسیم­بندی­ها و تفاوت­هایی دیده می­شود، البته در بین آنها که در مورد نوآوری اجتماعی می­نویسند، و آنها که در مورد بنگاه­های اجتماعی، می­نویسند. علاوه بر آن، مفهوم­سازی نامشخص از نوآوری اجتماعی و روابط بین آن با بنگاه­های اجتماعی، به چالش آموختن از تجربه‌های متخصصان این حوزه جدید، می­افزاید (سوونسون، سزیجارتو، میلی و کازنز، ۲۰۱۶؛ کنها، بنورث و الیویرا، ۲۰۱۵؛ ادواردز-شاچتر و والاس، ۲۰۱۵).

ما در خلال یک مرور سیستماتیک و تلفیق پژوهش­های تجربی مربوط به ارزیابی نوآوری­های اجتماعی در دو تحقیق گذشته (که هدف ما در آنجا توصیف شیوه‌های ارزیابی در پیش­زمینه نوآوری اجتماعی، عوامل محرک آنها و نحوه تاثیرگذاری آنها بر نوآوری اجتماعی بود)، با این تقسیم­بندی­ها و چالش­های مفهومی مواجه شدیم (میلی، سزیجارتو، سونسون و کازنز، ۲۰۱۶).همچنین، پیامدهای آن در رابطه با طرح ارزیابی را مورد بررسی قراردادیم (سوونسون و همکاران، ۲۰۱۶). در اینجا، ما این پرسش­ها را در نظر می­گیریم: چگونه می­توان گزارش­های تجربی شیوه­های ارزیابی را در پیش­زمینه­های نوآوری اجتماعی و بنگاه­های اجتماعی، مقایسه نمود؟ پیامدهای آن برای ارزیابان و کسانی که در این حوزه به ارزیابی می­پردازند، چیست؟

1- تعریف نوآوری اجتماعی و بنگاه اجتماعی

"نوآوری اجتماعی" و "بنگاه اجتماعی"، به شیوه­های متنوعی تعریف شده­اند (مثلا: کنها و همکاران، ۲۰۱۵؛ پل و ویله، ۲۰۰۹؛ وستلی، ۲۰۱۳). برخی از تعریف­ها گسترده و مبهم هستند، و متمایزکردن نوآوری اجتماعی و بنگاه اجتماعی را از تداخل­ها و واسطه­های اجتماعی معمول، با دشواری مواجه می­کنند (سوونسون و همکاران، ۲۰۱۶). تناقض موجود بین تعریف­ها، و کاربرد واژه­های مرتبط به جای یکدیگر، مثل تلفیق نوآوری اجتماعی و کارآفرینی اجتماعی (آنتادزه و وستلی، ۲۰۱۰)، احتمالاً با تازگی نسبی، جذب سریع و جذابیت نوآوری اجتماعی و بنگاه­های اجتماعی در بین طیفی از حوزه­ها و بخش­های مختلف، مرتبط می­باشد. ما به عنوان بخشی از تحقیقمان (سوونسون و همکاران، ۲۰۱۶)، تعاریف موجود نوآوری اجتماعی در پژوهش­های مفهومی را با موارد موجود در نمونه مطالعات تجربی خود در رابطه با ارزیابی در پیش­زمینه نوآوری اجتماعی، مقایسه نمودیم. ما به دنبال ویژگی­هایی بودیم که نوآوری اجتماعی را از دیگر انواع مداخله اجتماعی، از جهاتی که از لحاظ ارزیابی مهم باشد، متمایزکند. ما به شکل مختصر، در زیر به یافته­های این پژوهش اشاره می­کنیم، و در ادامه، ویژگی­های بنگاه­های اجتماعی را که از طریق یک تحقیق مشابه بر روی پژوهش­های صورت­گرفته در مورد این مفهوم، استخراج شده است، برمی­شمریم.

۱-۱- نوآوری اجتماعی

آنتادزه و وستلی (۲۰۱۰)، نوآوری اجتماعی را به این شکل تعریف می­کنند: "فرآیندی پیچیده از محصولات، فرایندها و یا برنامه­هایی که به شکلی چشمگیر، روندهای پایه‌ای، منابع و جریان­های قدرت، و یا تلقی از سیستم اجتماعی را که نوآوری در آن رخ می­دهد، تغییر می‌دهند" (ص ۲). تمرکز بر فرآیند در نوآوری اجتماعی، به عنوان یک "امر ناگزیر" توصیف شده­است (هوبرت، ۲۰۱۰، ص ۴۲). احتمالاً می‌توان تاکید شدید بر همکاری و تولید مشترک (از طریق آزمایش و اغلب با بهره‌گیری آشکار از "تفکر طرح­محور")، را نیز در آن گنجاند (مثل: ادواردز-شاچتر و والاس، ۲۰۱۵). همکاری بین بازیگران متعدد، به عنوان شیوه­ای برای پرورش خلاقیت تقویت می‌شود (مثل: هوبرت، ۲۰۱۰)، و می‌تواند شامل متوسل شدن به منابع مختلف تامین مالی، از جمله از بخش خصوصی، باشد. تعهد نسبت به رویکردهای مشارکتی در نوآوری اجتماعی را می­توان به نحوه تعریف نتایج مورد نظر بسط داد، و از جمله تعریف مشترک این­که چه نوع از تغییر به عنوان بخشی از فرآیند نوآوری اجتماعی مورد نیاز است، بی­آن­که خصوصیت نتایج موردنظر از پیش تصریح­گردد (کهنا و همکاران، ۲۰۱۵؛ مورای، کالیر-گرایس و مولگان، ۲۰۱۰). زبان مربوط به تغییر اجتماعی، تغییر سیستمی و دگرگونی مشترک است، به ویژه در رابطه با مقیاس­بندی عمودی (از طریق سطوح یک سیستم)، به عنوان مکمل مقیاس­بندی جانبی (گسترش به دیگر حوزه‌های جغرافیایی یا افراد بیشتر)، (برای مثال، نگاه کنید به: وستلی، آنتادزه، ریدل، رابینسون و جئوبی، ۲۰۱۴).

در رابطه با نوآوری اجتماعی، اندیشیدن به پیچیدگی، در تحقیقات مفهومی و تجربی، آشکار است، و برای مثال، بر روابط غیرخطی بین ورودی و اثر، اهمیت پیش­زمینه و سازمان، و ویژگی نوظهور نتایج، تاکید می‌کند. پیچیدگی، در فرایندهای درون اقدامات نوآوری اجتماعی (برای مثال، عوامل پویای اجتماعی در همکاری)، مشکلاتی که نوآوری اجتماعی آنها را هدف می‌گیرد (برای مثال، فقر به عنوان یک مسئله پیچیده)، و محیط پیرامون (برای مثال، تغییر جمعیتی سریع) مشاهده شده­است (در رابطه با منابع پیچیدگی، نگاه کنید به: پریسکیل و همکاران، ۲۰۱۴). شایان ذکر است که گاه، تعاریف نوآوری اجتماعی اینگونه فرض می­گیرند که تغییرات یا دگرگونی­های سیستمی مفید است (پل و ویله، ۲۰۰۹)، و این همسو با دیدگاه داهلر-لارسن (۲۰۱۶) است مبنی بر اینکه پروژه نوآوری، معانی ضمنی مثبت دارد، حتی با وجود این حقیقت که چیز جدید، همیشه بهتر نیست.

با توجه به تنوع موجود بین نوآوری­های اجتماعی و مداخله­های اجتماعی معمول، ما تفاوت بین آنها را مربوط به درجه­بندی می­دانیم. ویژگی­هایی که در بالا مورد بحث قرار گرفتند، باید به صورت ابتکاری و به عنوان مقوله‌های انگیزاننده برای هدایت درک نوآوری و تاثیرگذاری بر طرح ارزیابی، مورد استفاده قرارگیرند (سونسون و همکاران، ۲۰۱۶)، و نه به عنوان تعاریفی از نقطه­نظر عملیاتی (پتون، ۲۰۰۷).

1-2- بنگاه اجتماعی

بنگاه اجتماعی، اصطلاحی است که اغلب با نوآوری اجتماعی همراه است، اما برخلاف نوآوری اجتماعی، عمدتاً به ویژگی­های یک سازمان، و نه یک فرایند یا مداخله، اشاره دارد (برای مثال، نگاه کنید به: آنتادزه و وستلی، ۲۰۱۰؛ کهنا و همکاران، ۲۰۱۵).

دانشگاه ، نوآوری ، نوآوری اجتماعی ، توسعه پایدار ، علم و صنعت ، دانشگاه نوآور ، نوآوری فنی ، خلاقیت ، دانشگاه تهران ، استاندارد ، استاندارد سازی ، شرکت BRSM ، استاندارد ۱۰۰۱۵ ، استاندارد ۲۹۹۹۰ ، ایزو ۱۰۰۱۵ ، ایزو ۲۹۹۹۰ ، نوآوری اجتماعی ، دانشگاه ، نوآوری ، ارزیابی نوآوری اجتماعی ، ارزشیابی نوآوری ، سنجش عملکرد ، ارزیابی عملکرد ، نوآوری و خلاقیت ، سیستم آموزشی ، آموزش دانشگاهی ، نوآوری عمومی ، کارآفرینی اجتماعی ، سنجش نوآوری اجتماعی، ایزو ۱۰۰۱۵ ، ایزو ۵۶۰۰۲ ، ایزو ۲۹۹۹۰ ، ایزو ۵۶۰۰۰

امور آموزش شرکت BRS

تهران سعادت آباد خیابان سپیدار پلاک ۱۰

تلفن : [phone]

www.BRSMENA.com

www.BRS.ir

#ایزو #استاندارد #مدیریت #ممیزی #مشاوره #سیستم_کیفیت #ایزو۹۰۰۱ #ایزو۲۲۰۰۰ #ایزو۴۵۰۰۱ #ایزو۱۴۰۰۱#استاندارد #دادهکاوی

منبع : https://brs.ir/node/160

ارزیابی پروژه در پروژه های نوآورانه (مدیریت پروژه)

ارزیابی را می‌توان به عنوان بررسی سیستماتیک کیفیت پروژه‌ها، زیر پروژه‌ها، برنامه‌ها، زیر برنامه‌ها و هر یک از عناصر یا اجزای آن‌ها برای ایجاد دانش جدید، حمایت‌ از تصمیم‌گیری، توسعه سازمانی در پاسخ به انتظارات ذینفعان و کمک به ارزش اجتماعی و سازمانی ارائه کرد. ارزیابی از لحاظ نظری و عملی مبتنی بر دستاورد‌ها، رویکرد‌ها و روش‌های شناخته‌شده از علوم اقتصادی، مدیریت، اجتماعی، سیاسی، اداره عمومی، حقوقی و غیره است. رویکرد‌های بین رشته‌ای و سیستمیک باید نقش مهمی را در این حوزه ایفا کنند.

ارزیابی پروژه باید به عنوان یک فرآیند چند مرحله‌ای ارائه شود که در آن برای مثال چهار مرحله زیر می‌تواند وجود داشته باشد: ایجاد ساختار و طراحی فرآیند ارزیابی، جمع‌آوری داده‌ها، تحلیل داده‌های جمع‌آوری‌شده، تدوین نتایج و ارائه توصیه‌ها. مدل‌ها، روش‌ها، تکنیک‌ها و ابزارهای ارزیابی مختلف را می‌توان به مراحل این فرآیند اختصاص داد.

مدل‌ها و روش‌های پایه متعلق به مرحله اول عبارتند از انتخاب نماینده از خانواده مدل‌های منطقی، روش‌های مبتنی بر رویکرد چارچوب منطقی (LFA)، فرا طرح (درک مشترک)، تحلیل SWOT کلاسیک و غیره. در مرحله جمع‌آوری داده‌ها، می‌توان از مصاحبه فردی، نظرسنجی، تحقیق کیفی، مشاهده میدانی، مدل‌های مبتنی بر داده‌ها ثانویه و غیره. در تحلیل داده‌های جمع‌آوری‌شده از تحلیل‌های آماری مختلف، مدل‌های اقتصادی، مطالعه تطبیقی بین گروه‌ها، تحلیل تغییر، سیستم‌های هوشمند ترکیبی و غیره استفاده می‌شود. استفاده از راه حل‌های الهام‌گرفته‌شده از ریاضی و بیولوژی می‌تواند منجر به پیشرفت‌های قابل توجهی در روش‌های ارزیابی و توسعه مدل‌ها شود. محبوب‌ترین مدل‌هایی که از تدوین نتایج ارزیابی پشتیبانی می‌کنند، معمولاً مبتنی بر برآورد‌های تخصصی چند منظوره و تحلیل چند معیاره آماری هستند. روش‌های مفید دیگر می‌تواند شامل بنچمارکینگ (الگو برداری)، تحلیل هزینه-سود و تحلیل اثربخشی هزینه‌ها باشد.

​

شکل 2: چرخه عمر پروژه و رویکرد‌های ارزیابی

انتخاب رویکرد‌های ارزیابی درست برای مراحل مربوط به چرخه عمر پروژه ضروری است (شکل 2). در مرحله تدوین مفهوم و طراحی پروژه، پروسه‌های ارزیابی توسعه هستند. آزمون مقدماتی قبل از پیاده‌سازی عبارت است از مرحله بهبود، افزایش و استانداردسازی فعالیت‌های پروژه. مرحله پیاده‌سازی مربوط به دستیابی به بلوغ، پایداری بالقوه و پیش‌بینی‌پذیری نتایج پروژه (کوتاه‌مدت، میان‌مدت و بلند‌مدت) است که می‌تواند با استفاده از پروسه‌های ارزیابی تراکمی مورد مطالعه قرار بگیرد.

به‌کارگیری ارزیابی توسعه‌ای از ایجاد نوآوری اجتماعی و آگاهی عمومی در حین پیاده‌سازی فرآیند‌های ارزیابی به گونه‌ای انعطاف‌پذیر پشتیبانی می‌کند و منطبق بر محیط آشفته و تغییرات پویای پروژه‌های ارزیابی‌شده است. در مقابل سیستم‌های ارزیابی تکوینی، سیستم‌های توسعه‌ای نه تنها قادر به تشکیل و تصحیح پروژه‌های ارزیابی‌شده هستند، بلکه همچنین خود نظارتی را تضمین می‌کنند.

ارزیابی ، ارزیابی پروژه ، ارزیابی نوآورانه ، ارزیابی نوآوری ، ارزشیابی پروژه ، سنجش عملکرد ، ارزیابی سیستم ، مدیریت پروژه ، سیستم ارزیابی ، ارزیابی توسعه ای ، استاندارد پروژه ، استاندارد نواوری ، ایزو 56002 ، شرکت BRSM

امور آموزش شرکت BRS

تهران سعادت آباد خیابان سپیدار پلاک ۱۰

تلفن : [phone]

www.BRSMENA.com

www.BRS.ir

#ایزو #استاندارد #مدیریت #ممیزی #مشاوره #سیستم_کیفیت #ایزو۹۰۰۱ #ایزو۲۲۰۰۰ #ایزو۴۵۰۰۱ #ایزو۱۴۰۰۱#استاندارد #دادهکاوی

منبع : https://brs.ir/node/132

علائم افزایش دانش اقتصادی (از کتاب شکوفایی فراگیر)

شاخصهایی که از سال 1500 (از طریق برخی ارزیابیها حتی از سال 1200) تا 1800 بی­روند بودند، طی چند دهه تغییر کردند. از دهه 1820 تا دهه 1870، بریتانیا، آمریکا، فرانسه و آلمان یکی یکی از گروه مورد نظر خارج شدند. مسیر دو شاخص این کشورها(خروجی بر حسب نفر و دستمزد واقعی متوسط[1]_توسعه­ای فوق­العاده در تاریخ دنیا بود.

باتوجه به ارزیابیهای کنونی، خروجی بر حسب نفر در بریتانیا در سال 1815 با پایان جنگهای ناپلئونی، افزایشی صعودی را حفظ کرد و هرگز برنگشت. این خروجی از دهه 1830 تا سرتاسر دهه 1860 رشد چشمگیری داشت. اکنون در آمریکا خروجی بر حسب نفر به عنوان افزایش صعودی حفظ شده در حدود سال 1820 در نظر گرفته میشود. در فرانسه و بلژیک، این خروجی در دهه 1830 افزایش قابل­توجهی داشت و آلمان و پروس[2] نیز در دهه 1850 این افزایش را داشتند. این افزایشهای فوق­العاده همیشه با مورخ اقتصادی آمریکا یعنی والت روستوف[3] مرتبط هستند، کسی که اولین محققی بود که این افزایشها را مشخص کرد. او این افزایش­ها را توسعه[4] مینامد - توسعه نسبت به رشد اقتصادی پایدار.

حقوق واقعی متوسط نمونه مورد نظر را دنبال کرد. در بریتانیا، دستمزد روزانه در صنایع که برای آن داده­هایی داریم، در سال 1820 یا حدود آن افزایش حفظ­شده­ای داشت_که این مسئله کمی بعد از زمانی بود که خروجی برحسب کارگر کاهش پیدا کرد. در آمریکا، دستمزدها در اواخر دهه 1830 کاهش پیدا کردند. کشورهایی که یکی یکی شاهد افزایش بهره­وری خود بودند، شاهد افزایش دستمزدهای واقعی خود نیز بودند. (فصل 2 افزایشهای مورد نظر را میسنجد). مورخ اقتصادی آلمانی متولد لهستان یورگن کوسزینسکی[5] کاهش دستمزد را دهه 1930 آشکار کرد. او که یک مارکسیست افراطی بود، در اقتصادهای افراطی تنها بدتر شدن شرایط کار و افزایش تهیدستی را دید. هنوز داده­های او حتی پس از اصلاحاتش نشان میدهند که تا قبل از اواسط دهه نوزدهم، دستمزدها تا حد زیادی در تمام کشورهایی که او مطالعه کرده است کاهش یافتند: آمریکا، بریتانیا، فرانسه و آلمان.

با تسریع رشد چهار کشور در خروجی بر حسب نفر و دستمزدها، هر کدام از اعضای گروه مورد نظر از طریق ادامه دادن به تجارت با رهبران و افزایش تجارت به منظور بهره بردن از تفاوتهای بروزکننده، میتوانست سریعتر رشد کند_به طور خلاصه از طریق شنا کردن در جریان پسرو، مانند ماهیان پشت یک نهنگ.

نظرات پیشگام در مورد توسعه که توسط دو دانشمند برجسته اقتصاد نوین یعنی کوسزینسکی و روستو [6]بیان شد، اقدام فوق­العاده­ای را شکل داد که غرب در قرن نوزدهم انجام داد. مورخان و اقتصاددانان پرسیدند، منشا این پدیده­های بی­سابقه چه بوده است؟ اقتصاددانان از تفکر اقتصادی معمول یا سنتی استفاده کردند.

بسیاری از اقتصاددانان معمول فرض کردند که پاسخ مورد نظر در افزایش شدید سهم سرمایه_دستگاهها و تجهیزات_در مزارع و کارخانجات طی قرن نوزدهم قرار دارد. اما شکل گیری سرمایه نمیتواند _حتی به صورت جزیی_افزایش خروجی سرانه در ایالات متحده از اواسط قرن نوزدهم تا قرن بیستم را به درستی تبیین کند. در واقع، افزایش سرمایه و و زمین مورد استفاده، تنها یک سوم این افزایش را تبیین کرد. رشد سرمایه در قرن هجدهم ممکن است برای تبیین رشد کم و متغیر بهره­وری در آن دوره کافی بوده باشد. اما رشد سرمایه در قرن نوزدهم گرچه تسریع شد، نمیتوانسته است افزایش بهره­وری و دستمزدها را قدرت بخشد. به خاطر بازدههای نزولی، رشد پایدار یا حفظشده سرمایه نمیتواند به تنهایی رشد پایدار یا حفظشده خروجی بر حسب کارگر و متوسط درآمد واقعی را ایجاد کند.

برخی از اقتصاددانان سنتی دشواری را احساس کردند و بیان کردند که پاسخ مورد نظر در اقتصادهای مقیاس قرار دارد. آنها بیان کردند، زمانی که کار افزایش پیدا کرد و سرمایه حفظ شد، خروجی بر حسب کارگر (و برحسب واحد سرمایه) افزایش پیدا کرد. اما بهره­وری حدود سه برابر بین سالهای 1820 و 1913 در آمریکا و بریتانیا، آنقدر افزایش زیادی نیست که آن را به اقتصادهای مقیاس نشئت­گرفته از توسعه کار و سرمایه نسبت داد. و اگر چنین توسعه­ای در آن دوره تاثیر زیادی داشته است، چرا یک توسعه مشابه از دهه 1640 تا دهه 1790 هیچ تاثیر قابل مقایسه­ای نداشته است_یا در واقع هیچ تاثیری نداشته است؟ علاوه­براین، اگر اقتصادهای مقیاس بهره­وری و دستمزدها را تا حد زیادی افزایش داده بودند، چرا در ایتالیا و اسپانیا تاثیر مشابهی ایجاد نکردند؟ جمعیتهای مازاد آن کشورها برای جستجوی فرصتهای اقتصادی بهتر، به آمریکای شمالی و جنوبی فرار کردند. علاوه­براین، دستیابی به اقتصادهای مقیاس جدید طی قرن بیستم در اقتصادهای کاهشی، باید کار دشوارتری می­بوده است. افزایشهای کار و افزایشهای سرمایه که میتوانستند اقتصادهای مقیاس جدید را تغذیه کنند، فروکش کردند. هنوز خروجی بر حسب کارگر و دستمزدها به رشد کردن طی بیشترین بخش قرن بیستم تا اوایل دهه 1970 ادامه دادند. (بهره­وری با سرعتی بین 1925 و 1950 افزایش پیدا کرد، حتی طی دوران رکود اقتصادی شدید دهه 1930 و دوباره از 1950 تا 1975 افزایش داشت).

سایر اقتصاددانان سنتی فرض کردند که پاسخ مورد نظر در توسعه­های مداوم بازرگانی داخل کشورها و توسعه­های تجارت بین کشورها طی بیشترین بخش قرن مورد نظر قرار دارد_خارج شدن مردم از خودرایی و ایجاد کانالهای جدید و راه­­آهنها متصل­کننده بازارها. البته، افقهای گسترده­تر به دانش اقتصادها_اقتصادهای کاهشی و سایر اقتصادها_ افزود، در مورد اینکه چه چیزی باید تولید شود و حتی چگونه تولید شود. اما ما قبلاً در این نقطه بوده­ایم. اگر تمام تجاری شدن و تجارت از ونیز قرون­وسطایی و برگز[7] تا گلاسگو [8]قرن هجدهم و لندن، برای افزایش خروجی بر حسب کارگر و دستمزدها کافی نبودند، ما به سختی میتوانیم باور کنیم که توسعه­های نهایی بازرگانی و تجارت در قرن نوزدهم، بهره­وری و دستمزدها را تا حد زیادی افزایش داد. علاوه­براین، حتی اگر بازرگانی و تجارت برای یک اقتصاد کاهشی مهم بودند، نمیتوانستند رشد نامحدود خروجی و دستمزدها را که به نظر میرسید آشکار میشدند، قدرت بخشند. زمانی که پدیده جهانی شدن کامل شود، تجارت به عنوان موتور رشد، سوختش تمام میشود.

در دنیای اجتماعی، تقریباً هیچ چیز کاملاً مشخص نیست. اما به نظر میرسد که تنها افزایش دانش اقتصادی، دانش نحوه تولید و دانش اینکه چه چیزی تولید شود، می­توانسته است افزایش شدید در بهره­وری ملی و دستمزدهای واقعی در کشورهای کاهشی را ایجاد کند. همانطور که دیردر مک­گلوسکی[9] میگوید، "نوآوری به جای خودداری[10] حاکم بوده است". و ما میگوییم، نوآوری به جای تجارت حاکم بوده است.

با گذر زمان، تاکید نوین­گرا بر افزایش دانش_و این فرض که همیشه دانش بیشتری وجود دارد_بر تاکیدهای سنتی بر سرمایه، مقیاس، بازرگانی و تجارت غلبه کرد­ه­اند. اما این دانش از کجا می­آید؟ این نوآوری چه کسی است؟

[1] average real wage

[2] Prussia

م: نام منطقه­ای نزدیک آلمان کنونی

[3] W. Rostow

[4] take-offs

[5] Jürgen Kuczynski

[6] Rostow

[7] Bruges

م : شهری در بلژیک

[8] Glasgow

[9] Deirdre McCloskey

[10] abstinence

اقصتاد مدرن ، شکوفایی ، نوآوری ، استاندارد ، سیستم اقتصادی ، سیستم مدیریت ، مدیریت پول ، مدیریت هزینه ، دارایی ها ، دارایی نامشهود ، نوآوری اجتماعی ، ایزو ، گواهینامه ایزو 

تحقیق و توسعه شرکت BRS

تهران سعادت آباد خیابان سپیدار پلاک ۱۰

تلفن : [phone]

www.BRSMENA.com

www.BRS.ir

#ایزو #استاندارد #مدیریت #ممیزی #مشاوره #سیستم_کیفیت #ایزو۹۰۰۱ #ایزو۲۲۰۰۰ #ایزو۴۵۰۰۱ #ایزو۱۴۰۰۱#استاندارد #مشاوره #مشاوره_مدیریت #مشاوره_ایزو  #مشاوره_استاندارد #مشاوره_سیستم #برندسازی

منبع :https://brs.ir/node/91